ادبیات و داستان
ادبیات و داستانادبیات و داستان
ادبیات و داستانماسه وکف
ماسه و کف
اردشیر نورایی
خلیل جبران ترجمه یبر این ساحل ها قدم می زنم مدام
در میان ماسه و کف ،
مد جای پایم را پاک خواهد کرد
.باد می دمد بر کف تا محو
لیک دریا تا ابد با ساحلش برجاست
-
.زمانی دستم را پُر کردم از مه
هان، چون باز کردم کرمی بود بجای مه
بستم و دوباره باز کردم،
دیدم در آنجا پرنده بود
بستم و دوباره باز کردم
در آن گودال مردی سر بالا کرده بود با چهره ای غمناک
دوباره بستم
وقتی باز کردم چیزی نبود جز مه
لیک در آن میان نغمه ای شنیدم بسیار خوش
پیش از این خود را غباری می دیدم لرزان، که در دایره‌ی قسمت بی هیچ نظمی به هر سو روانم
.حالا می دانم که دایره منم و همه‌ی زندگی با قطعات منظم در درونم به حرکت است
-
.آنها به هنگام بیداریشان به من می گویند
«
در دل به آنها می گویم
:تو و دنیایی که در آن زندگی می کنی چیزی نیستید جز دانه‌ی ماسه ای ناچیز در ساحل بی کران دریایی بی کران«
-
من آن دریای بیکرانم . و دنیا چیزی نیست جز ذره ناچیز ماسه ای بر ساحلم»تنها زمانی خاموش شده ام که مردی از من پرسیده است کیستی؟
-
»نخستین فکر خدا، فرشته بود
نخستین کلمه خدا ، آدم بود
-
هزاران هزار سال پیش ، قبل از آنکه دریا و باد کلمات را در جنگل به ما بدهند، مخلوقاتی بودیم ،لرزان، سرگردان و بسیار آرزومند
-
. حال چطور می توانیم گذشته‌ی دور را با اصواتی که تازه آموخته ایم ، بیان کنیم .ابولهول تنها یک بار سخن گفت و چنین گفت
! «دانه‌ی شن ،بیابان است و بیابان دانه‌ی شن. حال بگذارید در خاموشی فرو رویم .سخن ابولهول را شنیدم اما نفهمیدم
-
.مدتها در خاک مصر،افتاده بودم ،خاموش و غافل از فصول
.آنگاه خورشید زندگیم داد بعد رشد کردم و در سواحل نیل قدم زدم
.روزها آواز خواندم و شبها در رویا بودم
.حال با هزار رشته چنگ می زند بر من خورشید
تا مگر دیگر بار در خاک مصر بیارامم
معمائیست می بینی،شگفت انگیز
!خورشیدی که مرا موجود کرد به از هم پاشیدنم قادر نیست
هنوز سرپا هستم و با قدمهای مطمئن بر سواحل نیل گام بر می دارم
-
.یادآوری نوعی دیدار است
-
.فراموشی نوعی آزادیست
-
ما زمان را مطابق حرکات ستارگان بی شمار اندازه می گیریم
. و آنها زمان را با دستگاه های کوچکی که کدر جیب های کوچکشان هست، اندازه می گیرند .حال بگو، آیا هرگز می توانستیم در همان مکان و در همان زمان یکدیگر را ملاقات کنیم ؟
-
کسی که از راه شیری پایین را می نگرد، فاصله ای بین زمین و خورشید نمی بیند
-
.نوع بشر رودی نورانیست ، که از ازل به سوی ابد جاریست
آیا ارواح عالم بالا بر رنج انسان حسد نمی برند؟
در راه شهر مقدس زائری دیگر را ملاقات کردم و پرسیدم
: «براستی این است راه شهر مقدس؟»گفت
: «به دنبالم بیا،در مدت یک شبانه روز به شهر مقدس می رسی» دنبالش کردم روزها و شبها راه پیمودیم با این حال به شهر مقدس نرسیدیم .شگفتا که بر من برآشفت چرا که گمراهم کرده بود
-
.خدایا ، پیش از اینکه خرگوشی را شکارم قرار دهی، مرا طعمه‌ی شیر کن
-
.فقط با عبور از شب است که به سپیده می توان رسید
.خانه ام می گوید
: »ترکم مکن، چونکه اینجا اقامتگاه گذشته توست.» و جاده می گوید «بیا و دنبالم کن چونکه من آینده‌ی تو هستم.»اما من به هر دوی آنها می گویم
-
«من نه گذشته ای دارم و نه آینده ای اگر اینجابمانم، در ماندنم شدن و عزیمت است و اگر بروم، اقامتی است در شدن و عزیمتم . تنها عشق و مرگ می توانند هر چیزی را دگرگون کنند»ایمان به عدالت زندگی را چطور می توانم از دست دهم، وقتی که رویاهای آنان که بر بستر نرم پر می خوابند قشنگتر نیست، از رویای کسانی که بر زمین می خوابند؟ شگفتا ،میل به برخی از لذت ها قسمتی از رنج من است
.در هفت مورد از نفس خود نفرت یافتم
اول،وقتیکه بردبار و رام می شد برای رسیدن به مقامی بالاتر
دوم،وقتیکه در مقابل چلاق تظاهر به لنگیدن می کرد
.سوم، وقتیکه حق انتخاب داشت و از میان دشوار و آسان، آسان را انتخاب می نمود
.چهارم، وقتیکه مرتکب خطایی می شود و خود را دلداری می داد که دیگران نیز مرتکب خطا می شوند
.پنجم، وقتیکه از ضعف چیزی را تحمل می کرد و این بردباری را به قدرت خود نسبت می داد
.ششم،وقتیکه زشتی چهره ای را مسخره می کند
. در حالیکه می داند خودش همین عیب را دارد .و هفتم، وقتیکه مدیحه سرایی می کرد و آنرا فضیلت می پنداشت
-
.از حقیقت مطلق بی خبرم
-
.اما در مقابل نادانی خود سر تعظیم فرود می آورم . به آن افتخار می کنم و این پاداش من است .بین خیال انسان و آنچه که به وقوع می پیوندد فاصله ای است که تنها با اشتیاق می توان پیمود
-
.بهشت همینجاست ،اتاق بغلی ، پشت همین در ، اما من گم کرده ام کلید را ، شاید هم آن را جا گذاشته ام
.تو کوری و من کر و لال ،بنابراین دست هم را بگیریم تا درک کنیم یکدیگر را
.-
ارزش آدمی به آنچه به بدست آورده نیست، بلکه چیزیست که در اشتیاقش می جوشد
-
.بسیاری از ما مرکبند و بسیاری کاغذ
اگر سیاهی بسیاری نبود سفیدی معنا نداشت
-
. (بسیاری کر بودند) واگر سفید بسیاری نبود،بسیاری کور بودند .گوش خود را به من بسپار، نغمه ای به تو خواهم داد
-
.عقل ما مثل اسفنج است و دل مثل رود
تعجب آور نیست که بسیاری از ما یک زن و شیرخوارگی را به جاری شدن ترجیح می دهیم
-
.وقتی دراز هنگام برای نعمت هایی که نمی شناسی ، شکر می کنی،وقتی بی سبب غصه داری،آنگاه در حقیقت هماهنگ با همه‌ی رستنی ها هستی و برای تعالی خود قیام می کنی
-
.وقتی شخص مست رویایی است ،مستیش را از شراب واقعی می داند
-
.شما شراب می خورید تا مست شوید ،من اما می خورم تا از مستی آن شراب دیگر بهوش آیم
.وقتی گیلاسم خالیست با خالی بودنش کنار می آیم
-
. اما اگر نیمه باشد رنج می برم .حقیقت دیگری در آن نیست که بر شما آشکار می کند، بلکه در آن چیزیست که نمی تواند به شما نشان دهد
.بنابراین اگر می خواهی او را بشناسی ،به گفته هایش توجه مکن، بلکه به ناگفته هایش توجه کن
-
نیمی از حرفهایی که می زنم بی معنی است ، اما می گویم تا معنای نیمه‌ی دیگر را دریابی
-
.حس طنز حسز نسبی است
-
دلتنگی من آنگاه فرا رسید که مردم مهملاتم را ستودند و فضائل خاموشم را ملامت کردند
-
.هنگامی که جان آواز خانی نیابد تا نغمه‌ی دلش را بسراید، آنگاه جان فیلسوفی می زاید تا عقلش را بیان کند
-
.حقیقت همواره باید فهمیده شود ،گهگاه باید بیان شود
-
.حقیقت جو در بین ما کم حرف و فضل فروش پر حرف است
-
.آواز جان من به گوش جان تو نمی رسد،با این حال بیا با هم حرف بزنیم شاید تنهائیمان را فراموش کنیم
-
.وقتی دو زن حرف می زنند چیزی نمی گویند
.وقتی یک زن حرف می زند همه وجودش را بیرون می ریزد
-
گر چه صدای قورباغه ها بلندتر از صدای گاوهاست اما نمی توانند گاوآهن را در زمین بکشند و چرخ شراب گیر را بچرخانند ،و از پوستشان نمی توان کفش ساخت
-
.جز لال کسی به وراج رشک نمی برد
-
.اگر زمستان می گفت
« بهار در قلب من است» چه کسی باور می کرد؟-
هر دانه در اشتیاق رسیدنی است
-
.اگر می توانستی خوب نگاه کنی،آنگاه چهره خود را در چهره های دیگران می دیدی
...اگر می توانستی خوب بشنوی ، صدای خود را در صداهای دیگر می شنیدی
-
.پی بردن به حقیقت دو نفر می خواهد
-
. یکی برای فاش کردن و دیگری برای فهم آن .گرچه موج کلمات همواره بر ما جاریست، با این حال عمق وجودمان همواره خاموش است
-
.چه بسا عقیده مثل شیشه پنجره است که حقیقت را از ورای آن می بینیم
-
. لیک ما را از حقیقت جدا می کند .حالا بیا قایم باشک بازی کنیم
-
. اگر در قلبم قایم شدی، پیدا کردنت راحت است . اما اگر در لاک خودت پنهان شدی.آنگاه جستجوی تو برای هر کس بی فایده خواهد بود . یک زن ممکن است چهره واقعی اش را پشت یک لبخند پنهان کند .چه با شکوه است کسی که با دل پر درد آواز شادمانی همراه با دلشادان سر می دهد
-
.مردی که بدنبال درک زن، تشریح نبوغ و یا حل معمای سکوت است،عیناً مانند مردی است که از رویایی شیرین برخاسته تا سر میز صبحانه حاضر شود
-
.می خواهم همراه آنان که می روند، گام بردارم
-
. نمی خواهم بی حرکت بمانم و نظاره گر حرکت دیگران باشم .تو به خدمتکارت بیشتر مدیونی تا پول ، پس از صمیم قلب برایش فداکاری کن یا به او خدمت برسان
-
.نه بیفایده زندگی نکرده ایم
. مگر نه اینکه از استخوانهامان برجها برپا کرده اند؟-
بیا سختگیر و وز نباشیم
-
. ذهن شاعر و دم عقرب که هر دو از افتخار سر راست کرده اند به هر حال از یک خاکند .هر اژدهایی توله ای می زاید
-
. همانی که او را می کشد .درختان اشعاری هستند که زمین بر آسمان می نویسد
-
. ما آنها را قطع می کنیم ، بصورت کاغذ در آورده ، تا بتوانیم مهملاتمان را بر آنها بنویسم .اگر میل نوشتن داری
-
(که فقط مقدسین می دانند چرا این میل را داری) ناگزیر هستی به داشتن معرفت و هنر و موسیقی – علم شناخت آهنگ کلمات،سادگی و جادوی دوست داشتن مخاطبانت.آنها با قلم هاشان قلبمان را می شکافتند
-
. و فکر می کنند به آنها الهام می رسد .اگر درختی می توانست زندگی نامه اش را بنویسد
-
. بی شباهت به تاریخ یک نسل نبود .توان نوشتن یک شعر و لذت یک شعر نانوشته ، اگر بین اینها می توانستم یکی را انتخاب کنم
. لذت را انتخاب می کردم . شعر بهتریست .اما تو و همه همسایگانم در اینکه همیشه انتخابم بد است متفقید
-
.شاعری بیان عقیده نیست
-
. نغمه ایست که از دلی پر خون و یا از دهانی خندان بر می آید .کلمات بی زمانند، تو باید در نوشتن و ادای آنها به بی زمانی آنها آگاه باشی
-
.شاعر پادشاه مخلوعی است که در میان خاکستر قصرش نشسته و به تجسم آن از میان خاکستر می کوشد
-
.شعر مقداری غم و شادی و حیرت است همراه با سر ریز واژگان
-
شاعر بیهوده به جستجوی الهام بخش اشعارش در قلب خودش است
.به شاعری گفتم ،
"ارزشت را نمی دانیم مگر بعد از مرگت"در پاسخ چنین گفت
-
"بله، مرگ همیشه آشکار کننده است . و براستی اگر ارزش مرا می خواهی،بدان که مکنونات قلبی ام بیش از آن است که به زبان می آورم ، و بیش از آنچه که در دست دارم، آرزو می کنیم .اگر در وسط بیابانی تنها باشی و آوازی خوش بخوانی شنونده ای خواهی داشت
-
شعر معرفتی است که دل را سحر می کند
.معرفت شعری است که در ذهن خوانده می شود
.اگر بتوانیم دل کسی را تسخیر کنیم و هم زمان در ذهنش بخوانیم، آنوقت او می تواند در سایه‌ی خدا زندگی کند
-
.الهام همواره می سراید، الهام هرگز قصد توضیح ندارد
-
.بارها برای فرزندانمان لالایی هایی می خوانیم تا مگر خودمان به خواب رویم
-
.کلماتمان خودرده ریزهایی هستند که از مهمانی ذهن ریزش می کنند
-
.تفکر همواره سنگ غلتانی است که بسوی شاعری می رود
-
.نغمه سرای بزرگ کسی است که خاموشی های ما را بسراید
-
.چطور می توانی آواز بخوانی وقتی دهانت پر از غذاست؟
چطور می توانی دست به دعا برداری وقتی پر از پول است؟
می گویند وقتی بلبل می خواهد آواز عشق سر دهد، سینه اش را با خار سوراخ می کند
. همه ما همین کار را می کنیم . غیر از این چطور می توانستیم بخوانیم؟-
نبوع چیزی نیست جز آواز سینه سرخی در آغاز بهاری دیررس
-
.حتی بالنده ترین روح، نمی تواند از نیازهای جسمانی خلاص شود
-
.دیوانه کم از نوازنده ای مثل من و تو نیست، فقط سازش کوک نیست
-
.آواز خاموشی که در دل مادر آرمیده،بر لبان بچه اش خوانده می شود
-
.آرزویی نیست که برآورده نشود
-
.هیچ وقت با همزادم موافق نبوده ام
.به نظر می رسد حقیقت امر بینمان پنهان است
-
.همزاد تو همیشه برایت متأسف است
-
. همزادت بر بستر مصیبت رشد می کند، بنابراین همه چیز مرتب است .ستیزی بین روح و تن نیست جز در ذهن آنان که روحشان خفته است و تن هاشان کوک نیست
.وقتی به جوهر زندگی می رسی، زیبایی را در همه چیز می بینی، حتی در چشم هایی که از دیدن زیبایی عاجزند
-
.تنها برای کشف زیبایی زندگی می کنیم
. مابقی اشکالی از انتظارند.دانه ای بیفشان ، زمین ترا گل خواهد داد
.آرزویت را در خواب به آسمان بسپار، آسمان محبوبت را به تو خواهد رساند
-
.همان روزی که تو بدنیا آمدی شیطان مرد
.پس مجبور نیستی برای دیدار با فرشته ای از جهنم بگذری
-
.زیادند زنانی که قلب مرا را موقتاً از آن خود می کنند
-
.و بسیار کمند زنانی که بتوانند آنرا تسخیر کنند .اگر می خواهی تسخیر کنی باید درخواست نکنی
.وقتی دست مردی دست زنی را لمس می کند
-
. آنها جوهر جاودانگی را لمس کرده اند .عشق پرده ایست بین عاشق و معشوق
-
.هر مردی عاشق دو زن است ، یکی آفریده‌ی خیال اوست و دیگری هنوز متولد نشده است
-
.مردانی که خطاهای کوچک زنان را نمی بخشند، از فضائل بزرگ آنها برخودار نمی شوند
-
.عشقی که هر روز تجدید نشود، بصورت عادت درآمده و به بندگی تبدیل می شود
-
.عشاق چیزی را در آغوش می گیرند که بینشان هست نه همدیگر را
-
عشق و تردید هرگز یک جا جمع نمی شوند
-
.عشق کلمه ای از جنس نور است ، که با دستی از نور بر صفحه ای از نور نوشته شده است
.رفاقت همواره مسئولیتی شیرین است، نه مجالی برای سودجویی
-
اگر دوستت را تحت اوضاح مختلف درک نکردی، هرگز او را درک نخواهی کرد
-
.مشعشع ترین لباست را دیگری بافته است
.لذیذترین غذایی را که می خوری سر میز دیگری است
.راحت ترین بسترت در خانه‌ی دیگریست
.حال بمن بگو چطور می توانی خودت را جدا کنی از دیگری؟
-
ذهن تو و دل من هرگز به توافق نمی رسند، تا اینکه ذهن تو دست از زندگی با ارقام بکشد و دل من از اوهام
-
.هیچ وقت یکدیگر را نمی فهمیم مگر زبان را به هفت کلمه تقلیل دهیم
-
.چطور می توانم دلم را باز کنم بی آنکه مهر و مومش شکسته شود؟
تنها مصیبتی بزرگ و یا لذتی عظیم می تواند حقیقت ترا فاش کند
.اگر خواستی حقیقت خود را فاش کنی باید یا عریان در آفتاب برقصی و یا صلیب خود بر دوش کشی
-
.اگر طبیعت اندرز ما را در مورد قناعت مراعات می کرد، هیچ رودی بسوی دریا جاری نمی شد و هیچ زمستانی بهار نمی شد
.اگر اندرز ما را در مورد پس انداز مراعات می کرد ، چند نفر از ما میتوانستیم این هوا را تنفس کنیم؟-
غیر از سایه ات چیزی نمی بینی وقتی به آفتاب پشت می کنی
-
.تو در حضور آفتاب روز و ستاره گان شب آزادی
.و تو آزادی بی حضور آفتاب، ماه و ستاره
حتی اگر چشمانت را بر کائتات ببندی، آزادی
فقط بنده‌ی آنی که می خواهی برای اینکه عاشقش هستی
و بنده آنی که می خواهد ترا ، برای اینکه عاشق توست
-
.ما گدایان درگاه معبدیم
بهنگام ورود و خروج پادشاه به معبد، هر یک سهم خود را از داوطلب می کنیم
.لیک به یکدیگر حسد می بریم و به همین سبب پادشاه را حقیر می شمریم
-
.بیشتر از اشتهایت نمی توانی بخوری
-
. نصف دیگر تکه نانت به شخص دیگری تعلق دارد، و بهتر است کمی نان بماند برای مهمان ناخوانده .اگر خانه ها برای مهمان نباشند ، گورستانی بیش نیستند
-
.گرگ مهربان به بره ساده دل گفت
-
: «افتخار نمی دهید برای دیدار به منزل ما بیائید؟» بره پاسخ داد: «دیدار خانه شما برای ما افتخار بزرگی می شد،چنانچه خانه‌ی شما شکمتان نمی بود»مهمانم را دم در نگه داشتم و گفتم
-
: «نه ،کفشت را هنگام ورود پاک نکن، بلکه وقت رفتن.»سخاوت آن نیست که چیزی را به من بدهی که من بیش از تو به آن نیازمندم
-
. بلکه دادن چیزی به من است که خود بیشتری به آن نیازمندی .وقتی می بخشی براستی سخاوتمندی،آنگاه که در حال بخششی صورتت را برگردان طوری که مجبور نباشی خجلت دریافت کننده را ببینی
-
.بین داراترین و ندارترین آدم تنها روزی گرسنگی و ساعتی تشنگی تفاوت است
-
.ما اغلب از روزهای نیامده قرض می گیریم تا بدهی های روزهای گذشته را پرداخت کنیم
-
.فرشتگان و شیاطین بسیاری به دیداریم می آیند اما من بدینسان از آنها می گریزم
.وقتی فرشته باشد، دعایی قدیمی را می خوانم، تا اینکه خسته شود
.وقتی شیطان باشد خود را به گناهی قدیمی تسلیم می کنم تا اینکه بواسطه‌ی آن از من بگذرد
. با این وجود اینجا زندان بدی نیست ،اما من دیوار بین سلولم و سلول مجاور را دوست ندارم .با اینحال مطمئن باشید، زندان بان و سازنده آن را سرزنش نمی کنم
-
.آنها که ترا مار می دهند وقتی از آنها ماهی می خواهی، شاید جز مار چیزی برای بخشش ندارند
-
. نزد آنها این سخاوت است .نیرنگ گاهی نتیجه بخش است ، اما همیشه به خودکشی می انجامد
-
.براستی تو بخشنده ای وقتی قاتلانی را که هرگز خونی نریخته و دزدانی که هرگز دزدی نکرده و دروغگویانی که هرگز دروغی نگفته اند را می بخشی
-
.کسی که می تواند انگشت تشخیص بر خیر و شر بگذارد
-
. همانا می تواند دامن خدا را لمس کند .اگر دلت آتشفشانیست چطور انتظار داری در دستانت گلها شکوفه کنند ؟
-
شکل غریب از خودگذشتگی
-
! گاه می خواهم متضرر و مغبون شوم،تا بخندم بر آنانی که تصور می کنند نمی دانم کلاه سرم رفته و فریبم داده اند .چه بگویم از تعقیب کننده ای که نقش تحت تعقیب را بازی می کند؟
-
بگذار بر کسی که دستهای کثیفش را با لباس تو پاک می کند،لباست را بردارد
-
. ممکن است باز هم به آن نیاز پیدا کند، مطمئناً تو به آن نیاز نداری .افسوس که صرافان نمی توانند باغبانان خوبی باشند
-
.لطفاً نقایص ذاتی خود را با فضائل اکتسابی ماست مالی نکنید
-
. من نقایص ترا خواهانم برای اینکه مثل مال خودمند .گناهانی را که هرگز مرتکب نشده ام به کرات به خودم نسبت داده ام، طوری که دیگیر در حضورم راحت باشد
-
.صورتک هایی که بر چهره واقعی خود می زنیم نشانه هایت از رازی ژرف
-
.مطابق شناختی که از خود داری ممکن است دیگران را قضاوت کنی
-
حالا به من بگو بین ما کدام گناهکار و کدام بی گناه است؟
-
منصف واقعی کسی است که نیمی از گناهان ترا در خود حس کند
-
.فقط یک دیوانه و یا یک نابغه قوانین انسانها را می شکند، آنها به جوهر خدا از همه نزدیکترند
-
.تنها وقتی مورد تعقیبی ، چابک می شوی
-
.خدایا، دشمنانی ندارم، اگر قرار است دشمنی داشته باشم، کاری کن نیرویش برابر من باشد، تا تنها عامل پیروزی حقیقت باشد
-
.همیشه با دشمنت مهربان خواهی بود وقتی هر دو خواهید مرد
-
.شاید کسی برای دفاع از خویش خودکشی کند
-
.مدتها پیش در این جا مردی زندگی و مصلوب شد
. برای این که بسیار محبت می کرد و بسیار محبوب بود و حیرت می کنی اگر بگویم دیروز او را سه بار ملاقات کردم بار اول او را در حالی دیدم که از پلیس می خواست فاحشه ای را به زندان نبرد . بار دوم او رادر حالی دیدم که با ولگردی شراب می خورد .و سومین بار با مبلغی داخل کلیسا دست به یقه بود
-
.اگر چیزهایی که درباره خیر و شر می گویند راست باشد، پس زندگی من جنایتی بزرگ است
-
.بخشش چیزی جز نیمی از عدالت نیست
-
.تنها کسی بر من ستم کرده اند که به برادرانشان ستم کرده ام
-
.وقتی مردی را می بینی که به زندان می برند در دل بگو
-
«شایدا و از زندانی تنگ تر می گریزد» و وقتی مرد مستی را می بینی در دل به خود بگو «شاید او بدنبال خلاصی از چیزی بسیار زشت است»اغلب بخاطر دفاع از خود کینه توز شده ام، اما اگر قوی تر می شدم، از این سلاح استفاده نمی کردم
-
.چه احمق است انکه نفرت در چشمانش موج می زند و لبخند به لب دارد
-
.تنها آنهایی از من حقیرترند که بر من رشک می برند یا کینه می ورزند
.هیچکس از من حقیرتر نیست برای اینکه مورد رشک و حسد کسی نبوده ام
.تنها آنها که از من برترند مرا تحسین و یا تحقیر می کنند
.کسی مرا تحسین و یا تحقیر نکرد
-
: پس من پایینتر از کسی نیستم .وقتی به من می گویی ،
-
«درکت نمی کنم» ستایشی است بیشتر از ارزش من و توهینی به خود است که سزاوارش نیستی . بدجنسی است خود را بخشنده بدانم، وقتی زندگی بمن طلا داده و من به تو نقره می دهم.وقتی به جوهر زندگی می رسی،در می یابی که از تبهکار برتر و از پیامبر کمتر نیستی
-
.حیرتا که تو به لنگ بجای کند ذهن و به کور بجای دل کور ترحم می کنی
-
.شرط عقل است که چلاق چوبدستی اش را بر سر دشمنش خرد نکند
-
.کور است کسی که از جیب به تو می دهد تا شاید از قلب تو بگیرد
-
.زندگی قافله ایست بی وقفه در راه، کند رو حرکت آنرا تند دانسته و از آن می گریزد
-
. تند رو حرکت آنرا کند دانسته و از آن می گریزد .اگر گناهی وجود دارد، برخی از ما با دنباله روی از نیاکانمان و برخی با سلطه بر فرزندانمان مرتکب می شویم
-
.مهربان واقعی کسی است که با همه آنهایی که شریر فرض شده اند مهربان است
-
.ما همه زندانی هستیم
-
. اما برخی در سلولهای با پنجره و برخی در سلولهای بدون پنجره .حیرتا که همه از جرم هامان بشدت دفاع می کنیم تا از حقوقمان
-
.اگر همه میتوانستیم گناهانمان را برای هم اعتراف کنیم، می خندیدیم، همه به فقدان اصالتمان می خندیدیم
-
. اگر فضائلمان را هم برای یکدیگر آشکار کنیم به همان سبب باز خواهیم خندید .فرد تا زمانی که قراردادهای بشری را نقض می کند ما فوق قوانین بشری قرار دارد
-
. به این ترتیب نه بالاتر و نه پایین تر از کسی است .دوست پیمانی است بین من و تو و ما اغلب در اشتباهیم
-
.جنایت نام دیگر نیاز و یا نشانه یک بیماری است
-
.آیا گناهی بزرگتر از با خبر شدن از گناهان دیگران هست
-
.اگر دیگری به تو می خندد، می توانی او را ببخشی
: اما اگر تو به او بخندی هیچوقت خود را نمی بخشی.اگر دیگری ترا زخمی کند، شاید زخم را فراموش کنی، اما اگر تو او را زخمی کنی، همیشه بخاطر خواهی آورد
.در حقیقت دیگری بخش پر احساس توست که در جسمی دیگر است
-
.چه بی پروایی وقتی از مردم می خواهی با بالهای تو پرواز کنند در صورتیکه نمی توانی حتی یک پر به آنها بدهی
-
.روزی مردی کنار میزم نشست
و فرشتگان به من خندیدند
-
. نانم را خورد و شرابم را سرکشید و در حالیکه بمن می خندید رفت. بار دیگر برای نان و شراب آمد، او را با لگد دور کردم .نفرت چیزی مرده است
. کدام شما می خواهید گور آن باشید؟-
برای مقتول همین افتخار کافیست که قاتل نیست
-
.جایگاه انسانیت دل خاموش اوست نه ذهن وراجش
-
.آنها دیوانه ام می خوانند برای اینکه روزهایم را در مقابل پول نمی فروشم
.آنها را دیوانه می دانم برای اینکه فکر می کنند روزهایم قیمت دارد
.آنها ثروتشان را از طلا و نقره گرفته تا عاج و آبنوس پیش روی ما پهن می کنند و ما جان و دلمان را بر ای آنها
. با این حال آنها خودشان را صاحب خانه و ما را مهمان می دانند .میخواهم در بین آنها که دارای رویاها و آرزوها هستند کمترین باشم تا اینکه بیشترین در بین آنان که رویا و آرزویی ندارند
-
.رقت انگیزترین مردم کسی است که رویاهایش در مورد پول جواهر است
-
.همه برای رسیدن به قله آرزوهای قلبی خود در حال بالا رفتنیم
-
. اگر دیگری که در حال صعود است کیف پولت، شمع و ساکت را دزدید و بار خود را سنگین کرد . تو باید برایش دل بسوزانی،صعود برای (تنش) سخت تر می شود . یا تحمل یار راهش را طولانی تر می کند . تو با اینکه لاغری وقتی تن پف کرده اش را می بینی در کمک کردن به او دریغ مکن ، این به سرعت تو در رسیدن اضافه می کند.تو نمی توانی بیش از شناختی که از دیگری داری درباره اش داوری کنی و شناخت تو درباره‌ی دیگران چقدر کم است
-
.نمی خواهم به فاتحی که در حال موعظه برای مغلوبان است گوش دهم
-
.آزاد واقعی کسی است که بار برده زنجیری را صبورانه حمل کند
-
.هزار سال پیش همسایه ام گفت
-
:«از زندگی متنفرم، برای اینکه چیزی نیست جز رنج» دیروز از گورستان می گذشتم دیدم که زندگی بر گورش می رقصد .نزا ع در طبیعت چیزی نیست جز بی نظمی در اشتیاق نظم
-
تنهایی توفان خاموشی است که شاخه های خشکمان را می اندازد ، تا ریشه هایمان را به عمق، به سوی قلب تپنده زمین زنده روانه کند
-
.یکوقت با نهری از دریا گفتم، نهر فکر کرد خیالبافی گنده گو بیش نیستم
.یکبار هم با دریا از نهر گفتم، دریا فکر کرد
-
. یاوه گویی بی قدر بیش نیستم.چه تنگ نظری است تقلای مورچه ها را بیشتر از آواز ملخ ها ستایش کردن
-
.با ارزش ترین فضیلت ها در اینجا ممکن است در جای دیگر کم ارزش ترین باشد
-
.طرف پایین یا بالا بسوی عمق و یا به سوی فراز در خط مستقیم امتداد می یابد؛ فقط در سطح میتوان حرکت تکراری انجام داد
-
.اگر بخاطر دانش اندازه گیری نبود، همان ترس و حیرتی را که در مقابل خورشید داریم در برابر کرم شب تاب هم داشتیم
-
.عالم بدون تخیل قصابی است با کاردهای کند و ترازوی نامیزان
اما چه می توان کرد، هنوز همه ما گیاه خوار نیستیم
-
.وقتی آواز می خوانی، گرسنه با شکمش گوش می دهد
-
.مرگ و زندگی به یک سالخورده و نوزاد به یک اندازه نزدیک است
-
.اگر می خواهی صادق باشی به خوبی ساده باش، در غیر اینصورت ساکت باش
. برای اینکه مردی در همساگی ما دارد می میرد.شاید مراسم عزا، میان مردم،در میان فرشتگان جشن عروسی باشد
-
.یک حقیقت ممکن است از بین برود و هفت هزار حقیقت دیگر به ارث بگذارد که در مراسم عزا خاکسپاری و بنای سنگ قبر بکار رود
-
.در واقع فقط با خودمان حرف می زنیم
-
. کافیست گاهی بلند حرف بزنیم تا دیگران بشنوند.بدیهی آن است که هرگز دیده نمی شود، تا اینکه کسی آنرا به سادگی توضیح دهد
-
.اگر کهکشان راه شیری در درونم نبود چطور می توانستم آن را درک کنم و یا ببینم؟
-
آنها باور نمی کنند اختر شناسم، مگر اینکه فیزیک دانی در میان فیزیکدانها باشم
-
.شاید تعریف دریا از صدف مروارید باشد
.شاید تعریف زمان از زغال سنگ الماس باشد
-
.شهرت، سایه‌ی میل است که به نمایش در آمده
-
.ریشه ، گلی است که شهرت را خار می شمرد
-
بدون زیبایی دین و علمی وجود ندارد
-
.در وجود هر مرد بزرگی که تاکنون شناخته ام چیزی وجود دارد،چیز کوچکی که از رکود، دیوانگی و انتحار ممانعت می کند
-
.مرد واقعی آن است که نه بخواهد ارباب کسی باشد و نه کسی ارباب او
-
.نمی خواهم مرد میانه رو را باور کنم ، به این دلیل ساده که تبهکاران و پیامبران را می کشد
-
.مدارا عشق تخریب شده ایست که به بیماری مناعت آلوده است
-
.لارو تغییر شکل می دهد، اما عجیب نیست که حتی فیل ها تسلیم می شوند؟
-
کوتاهترین راه برای قطع بین دو اندیشه ، مخالفت است
-
.من هم شعله ام هم بوته‌ی خشک، بخشی از من بخش دیگر را از پای در می آورد
-
.همه به دنبال رسیدن به قله کوه مقدسیم؛ آیا اگر گذشته را چراغ راه آینده بگیریم، را همان کوتاهتر نمی شود؟
-
دانایی به فرزانگی بدل نمی شود وقتی اینقدر در گریستن مغرور و در خندیدن سنگین و در رسیدن به دیگران خودخواه بود
-
.اگر وجودم را از دانایی تو لبریز کنم ، چه جایی را برای نادانی هایت گذاشته ام؟
-
سکوت را از پرچانه ، بردباری را از بی گذشت و مهربانی را از نامهربان آموخته ام و عجیب اینکه هنوز به این آموزگاران حق ناشناسم
-
.آدم متعصب، سخن پردازیست ناشنوا
-
.خاموشی حسود پر از غوغاست
-
.اگر آنچه را که باید آموختی، آنگاه در آستانه‌ی آنچه را که باید حسن کنی خواهی بود
-
.گنده گویی، حقیقتی است که تعادلش را از دست داده است
-
.اگر تنها آنچه را که نور بر تو آشکار می کند می بینی و آنچه را که صوت انتشار می دهد می شنوی، در حقیقت نه می بینی و نه می شنوی
-
.واقعیت، حقیقتی است اخته شده
-
.نمی توانی در آن واحد هم بخندی و هم نامهربان باشی
-
.نزدیکترین مردم نزد من پادشاهی بی قلمرو است و فقیری که راه گدایی نداند
-
.شرم از شکست با شکوه تر از غرور از پیروزی است
-
.هر کجای زمین را حفر کنی گنج خواهی یافت، اما تنها باید با ایمان یک دهقان حفر کنی
-
.روباهی که بیست شکارچی سوار و بیست سگ شکاری تعقیبش می کردند، چنین گفت
-
: «البته آنها مرا خواهند کشت . اما چقدر بینوا و ابله اند. آخر چه ارزشی دارد که بیست روباه سوار بر بیست الاغ به همراه بیست گرگ مردی را تعقیب و بکشند .این فکر ماست که در مقابل قوانین خود ساخته تسلیم است
. اما روحمان هرگز-
من مسافرم یک دریانورد، و هر روز سرزمین جدیدی در روحم کشتف می کنم
-
.زنی معتریض می گفت
-
« البته که جنگ عادلانه ای بود . پسرم در آن کشته شد»به زندگی گفتم
: «می خواهم سخن مرگ را بشنوم»زندگی صدایش را کمی بالا برد و گفت
-
: «همین حالا داری می شنوی»وقتی تما رازهای زندگی را گشودی، آنگاه مشتاق مرگ خواهی شد، چرا که مرگ یکی دیگر از رازهای زندگی است
-
.زایش و مرگ دو تجلی با شکوه شجاعتند
-
.دوست من، من و تو همچنان در زندگی غریبه هایی خواهیم ماند
.بیگانه از یکدیگر و با وجود خود
.تا زمانی که بتوانی حرف بزنی و بتوانم بشنوم
صدایت را صدای من فرض کن
.و آنگاه که در برابرت می ایستم
.فکر کن در مقابل آینه ایستاده ام
-
آنها به من می گویند،
« اگر خود را شناختی مردم را خواهی شناخت . »می گویم ،
-
«هنگامی که در جستجو و شناخت دیگران هستم می توانم خودم را بشناسم .هر کس دو نفر است، یکی بیزار در تاریکی و دیگری خواب در روشنایی
-
.زاهد کسی است که از تعلقات خرده ریز بی وقفه می بُرد تا بتواند از دنیای متعالی لذت ببرد
-
.بین دانش پژوه و شاعر سبزه زاری قرار دارد
-
.اگر دانش پژوه از آن بگذرد، حکیم خواهد شد و اگر شاعر از آن بگذرد پیامبر می شود .دیشب فیلسوفانی را در بازار دیدم ، در حالیکه سرهایشان را بر سبدهایی حمل می کردند، فریاد می زدند
«دانش ،دانش فروشی!»فیلسوفان بینوا
! مجبور بودند سرهایشان را برای تغذیه‌ی قلبهاشان بفروشند . فیلسوفی به رفتگر گفت: «برایت دلم می سوزد، کارت سخت، خسته کننده و کثیف است.»رفتگر گفت
: «ممنونم، آقا، بگید کار شما چیه؟»فیلسوف پاسخ داد
: «من روی تفکر بشر ، رفتارها و امیالشان مطالعه می کنم.»رفتگر در حالیکه کارش را ادامه می داد، لبخندی زد و گفت
-
: «من هم دلم به حال تو می سوزد.»کسی که به حقیقت گوش می دهد کم از آن نیست که حقیقت را فاش می کند
-
.کسی نمی تواند مرزی بین ضروریات و تجملات، بکشد
. تنها فرشتگان می توانند . فرشتگان دقیق و عاقلند.شاید فرشتگان تجلی فکر بهتر ما در فضا هستند
-
.شاهزاده‌ی حقیقی کسی است که تاج و تختش را در قلب درویش جستجو کند
-
.سخاوت، بخشش بیشس از توان توست و افتخار برداشتن کمتر از نیاز توست
-
.به راستی تو مدیون هیچ کس نیستی
-
. در مجموع مدیون انسان هستی .همه کسانی که پیش از این زندگی کرده اند ، حالا هم با ما زندگی می کنند
-
. مسلماً هیچ یک از ما نمی خواهیم میزبان بدی باشیم .آنکه اشتیاقش بیشترین است ، زندگی ش طولانی ترین است
-
.آنها به من می گویند
« ارزش یک پرنده در دست بیشتر از ده پرنده روی شاخه است.» اما من می گویم «یک پرنده حتی یک پر بر شاخه بهتر از ده پرنده در دست است.»جتسجوی تو به دنبال آن پر زندگی است با پاهای بالدار،نه، خود زندگی است
-
.در اینجا فقط دو اصل هست، زیبایی و حقیقت، زیبایی در قلب های عاشق و حقیقت در شاخه های برآمده از خاک
-
.زیبایی زیاد تسخیرم می کند، با این وجود زیبایی بیشتر حتی مرا از اسارتش آزاد می کند
-
.زیبایی در دل کسی که مشتاق آن است ، روشن تر می درخشد تادر چشم بیننده‌ی زیبایی
-
.تحسین می کنم مردی را که افکارش را برایم فاش می کند
. به کسی که پرده از رویاهایش بر می دارد افتخار می کنم . اما چرا در مقابل کسی که به من خدمت می کند خجالت می کشم و حتی اندکی شرمسار می شوم؟-
خدمت به شاهزادگان در گذشته موهبتی بود
.حالا آنها ادعا می کنند که افتخار در خدمت به فقر است
-
.فرشتگان می دانند که بسیاری از مردان عمل ، نانشان را از عرق جبین خیالبافان می خورند
-
.هوش مقل نقابی است که اگر بتوانی آن را پاره کنی می توانی نبوغ و یا زرنگی فریبکارانه ای را ببینی
-
.شخص دانا صفت فهمیده و ابله ، کودن را به من نسبت می دهد
-
. فکر می کنم هر دو درست می گویند .فقط آنها که قلبهایشان سرشار، از رازهاست می توانند اسرار قلب ما را حس کنند
-
.آنکه در عیش و لذت با تو شریک است و نه در غم و اندوه ، کلید یکی از هفت دروازه‌ی بهشت را از دست خواهد داد
-
.بله ، نیروانا وجود دارد، اوست که گوسفندت را به چراگاه سبز، فرزندت را به رختخواب برای خواب و تو را برای نوشتن آخرین سطر شعرت، را ه می نماید
.ما شادی ها و غصه هامان را مدتی مدید پیش از آنکه تجربه کنیم انتخاب می کنیم
-
.دلتنگی چیزی نیست جز دیواری بین دو باغ
-
.وقتی که شادی یا اندوهت بزرگ شد، دنیا در نظرت کوچک می شود
-
.میل نیمی از زندگی است و بی تفاوتی نیمی از مرگ
-
تلخ ترین غصه‌ی امروز ما، همانا یادآوری شادی های دیروزمان است
.آنها به من می گویند
: «ناگزیر بین لذت های این جهان و آرامش جهان دیگر، یکی را باید انتخاب کنی.»به آنها می گویم
-
«هم لذت این جهان و هم آرامش جهان دیگر را انتخاب کرده ام، برای اینکه با تمام وجود می دانم که شاعر بزرگ تنها یک شعر با وزن و قافیه‌ی کامل نوشته است.ایمان مرغزاری است در دل کویر که کاروان های تفکر هرگز به آن نمی رسند
-
.وقتی به کمال رسیدی، دیگر آرزویی نخواهی داشت مگر برای آرزو، گرسنه خواهی شد
-
. برای گرسنگی، تشنه خواهی شد برای تشنگی بزرگتر.اگر رازهایت را به باد گفتی ، دیگر باد را سرزنش نکن اگر آنرا به درختان گفت
-
.گلهای بهاری، خواب های زمستانند که بر سر میز صبحانه‌ی فرشتگان نقل می شوند
-
.راسوی بدبود به رُز خوشبو گفت
: «ببین چه تند می دوم، در صورتیکه تو نه می توانی راه بروی و نه حتی به خزی.»رُز به راسو گفت
-
: «اه ای دونده‌ی شریف، خواهش می کنم به سرعت برو»لاک پشت ها بسیاری چیزها درباره راه ها می توانند بگویند تا خرگوش ها
-
»حیرت انگیز است که جانوران بی مهره سخت ترین لاک ها را دارند
-
.پر حرف ترین ها کم هوش ترینند، و بسختی میتوان بین یک سخنران و یک حراج گذار فرق گذاشت
-
.ممنون باش که مجبور نیستی با تکیه بر شهرت پدر و یا ثروت عمویت زندگی کنی
.ا ما بیش از آن شاکر باش که کسی مجبور نباشد نه به شهرت تو و نه به ثروتت در زندگی تکیه نماید
-
.شعبده بازتنها وقتی به تو رجوع می کند که توپش را انداخته باشد
-
.حسود ندانسته مرا تحسین می کند
-
.مدتها در خواب مادرت رویایی بودی، تا اینکه بیدار شد تا تو را بزاید
-
.ریشه‌ی نژاد در میل مادرانتان نهفته است
-
.پدر و مادرم تمنای فرزندی داشتند، مرا تولید کردند
.و من پدر و مادری خواستم دریا و شب را بوجود آوردم
-
.برخی از فرزندانمان مصادیق ما هستند و برخی دیگر ندامت ما
-
.آنگاه که شب می شود و تو همه گرفته ای، به رختخواب برو و با میل خود گرفته باش
. وقتی صبح شد و تو همچنان گرفته بودی برخیز باخواست خود به روز بگو که «هنوز گرفته ام»ابلهانه است اینگونه نقش بازی کردن با شب و روز، البته که هر دو به تو می خندند
-
.کوه پوشیده از مه تپه نیست، درخت بلوط در باران بید مجنون نیست
.تناقض را نگاه کن
:پست و بلند به هم نزدیک ترند تا متوسط به آن دو
-
.وقتی مثل آینه صافی در مقابلت ایستادم، به من خیره شدی و تصویر خود را دیدی
.بعد گفتی،
«دوستت دارم»اما در حقیقت عاشق خودی شدی که در من می دیدی
-
.وقتی می خواهی از عشق همسایه ات بهره مند شوی ، دیگر فضیلتی در کار نیست
-
.عشقی که مدام سرشار نشود،مدام می میرد
-
.نمی توانی جوانی کنی و در عین حال معرفت مربوط به جوانی را داشته باشی
. زیرا جوانی فرصتی برای دانستن نمی گذارد ، و دانش جستجوی مدامی است که مجالی برای زندگی نمی گذارد . تو میتوانی کنار پنجره ات بنشینی و عبور عابران را نظاره کنی . در این رهگذر ممکن است راهبه ای را ببینی که به سمت راست تو گام بر می داردو فاحشه ای را که به سمت چپ .و تو با ساده دلی بگویی
«
-
«این یکی چقدر نجیب است و دیگری چقدر پست . اگر می توانستی مدتی چشمانت را ببندی می شنیدی زمزمه ای را در فضا.یکی مرا در نماز می جوید و دیگری در رنج . در روح هر کدام باغی است برای پرسه‌ی روح من .هر صد سال یکبار عیسای ناصری با عیسای مسیح بر روی تپه های لبنان در باغی یکدیگر را می بینند و مدت زیادی با هم حرف می زنند
-
. وهر بار عیسای ناصری بحث را با این جمله قطع می کند . «دوست من، می ترسم هر گز به توافق نرسیم»ای کاش خداوند حریص را سیر کند
-
!یک مرد بزرگ دو قلب دارد یکی خون می ریزد و دیگری بخشش می کند
-
.اگر کسی دروغی بگوید که به تو و دیگری صدمه ای نزند
. چرا در دل نمی گویی که خانه حقایقش آنقدر برای خیالاتش کوچک است که مجبور است آنها را به فضاهای بزرگتری بفرستد؟-
پشت هر در بسته ای رازی است که هفت بار مهر شده است
-
انتظار سم های روزگار است
-
.چه می شد اگر رنج پنجره تازه ای در دیوار شرقی خانه ات می شد؟
-
شاید فراموش کنی کسی را که با هم خندیده باشید
-
. اما فراموش نخواهی کرد کسی را که با او اشک ریخته ای .در نمک باید چیزی غریب و مقدس وجود داشته باشد که هم در دریا و هم در اشک ما وجود دارد
-
.خداوند در تشنگی
. فیض بخشش همه ما را خواهد نوشید، از قطره شبنم تا اشک-
تو چیزی جز ذره ای از پیکرت نیستی، دهانی که به جستجوی نان است، و دست کوری که فنجانی در برابر دهانی تشنه می گیرد
-
.اگر به اندازه یک ذرع از قبیله و کشورت بالاتر رفتی، می توانی واقعاً خود را خداگونه بشمری
-
.اگر بجای تو بودم، گناهی در دریا به هنگام جذر و مد نمی دیدم
.کشتی خوبی است و ناخدایمان توانا، تنها بی نظمی در میل توست
-
.اگر می توانستی بر قطعه ابری بنشینی آنگاه نمی توانستی مرز بین کشورها را ببینی و همین طور سنگهای جدا کننده دو کشتزار
دریغا که نمی توانی بر ابر بنشینی
-
.هفت قرن پیش، هفت کبوتر سفید از دره عمیقی به طرف قله پوشیده از برف کوهی برخاستند
. یکی از هفت مردی که پرواز آنها را نظارگر بود گفت: «من لکه سیاهی بر روی بال کبوتر هفتم می بینم »امروز مردم در همان دره می گویند هفت کبوتر سیاه به طرف قله کوه برفی پرواز کردند
-
.در پاییز همه‌ی اندوهم را جمع کردم و در باغمان بخاک سپردم
.وقتی آوریل شد و بهار به عروسی زمین آمد، گل های زیبایی بی شباهت به گل های دیگر در باغم روئید
.همسایگانم به تماشای آنها آمدند، و همه گفتند
-
«وقتی پاییز دوباره بیاید، بهنگام بذرافشانی، از تخم این گل ها به ما نمی دهی تا ما هم در باغهایمان از آنها داشته باشیم؟»واقعاً بدبختی بزرگیست اگر دست خالی را به طرف مردم دراز کنم ، وچیزی دریافت نکنم
-
. اما نومیدی است اگر دست پُرم رادراز کنم و هیچکس چیزی بر ندارد .میل به جاودانگی دارم
-
. برای اینکه در آنجا به اشعار ناگفته و نقاشی های ترسیم نشده ام خواهم پیوست .هنر گامی است از طبیعت بسوی ابدیت
-
.کار هنری مهمی است که خیال را رسم می کند
-
.دست هایی که حتی تاج هایی از خار می سازند بهتر از دستان تنبل اند
-
.مقدس ترین اشکهایمان هرگز در پی یافتن چشمهامان نیستند
-
.هر انسان از نسل پادشاهی و یا برده ای که به هر حال زیسته اند، می باشد
-
.اگر پدر پدربزرگ عیسی می دانست چه در نهانش پنهان است، آیا متواضح در مقابل خودش نمی ایستاد
-
.آیا عشق ما در یهودا به پسرش کمتر از عشق مریم به عیسی بود؟
-
برادرمان عیسی سه معجز داشت که هنوز در هیچ کتابی نوشته نشده است
-
: اول اینکه او انسانی مثل من و تو بود ، دوم اینکه شوخ طبع بود، و سوم اینکه او می دانست که فاتح است اگر چه مغلوب شد .مصلوب، بر قلب من مصلوب شده ای، میخ هایی که بر دستانت کوبیده اند دیواره های قلب مرا شکافت و فردا وقتی بیگانه ای بر این گورستان گذر کند نخواهد دانست که دو خون در اینجا ریخته شده است
-
. او تصور می کند خون یک نفر بوده است .ممکن است نام کوه مقدس را شنیده باشید
.بلندترین کوه در دنیای ما
وقتی به قله‌ی آن برسی، تنها آرزویت این است، پایین آمدن و بودن با آنانکه در اعماق دره اقامت دارند
-
. به این خاطر نامش را کوه مقدس گذاشته اند .آنچه را در بیان افکارم مخفی کردم ، باید با اعمالم آشکار سازم
.اردشیر نورایی
